ΔΗΜΟΣ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΙΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ΤΠΕ), ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ
Το πρόγραμμα διεξάγεται στο πλαίσιο της Ψηφιακής Στρατηγικής 2006 – 2013, με την συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (ΕΚΤ), μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Κοινωνία της Πληροφορίας».
Δικαιούχοι :
Οι δικαιούχοι του προγράμματος είναι οι γονείς δημόσιων ή ιδιωτικών σχολείων παιδιών που φοιτούν και στις 3 τάξεις του γυμνασίου το έτος 2008-2009. Στο πρόγραμμα εκπαίδευσης μπορεί να ενταχθεί ένας γονέας ανά παιδί.
Τρόπος εκπαίδευσης :
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης των γονέων χωρίζεται σε 2 μέρη :
Α. Εκπαίδευση τουλάχιστον 40 ωρών σε 5 θεματικές ενότητες βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων μέσω e-learning που μπορούν να οδηγήσουν σε απόκτηση πιστοποίησης.
Β. Εκπαίδευση κατ’ οίκον με καθηγητή τουλάχιστον 5 ωρών σε θέματα
1. Χρήση του διαδικτύου
2. Ασφάλεια στο διαδίκτυο και γονικός έλεγχος
3. Πλοήγηση στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ΠΣΔ)
Προδιαγραφές για την εκπαίδευση των γονέων - δικαιούχων :
Χρήση εκπαιδευτικής πλατφόρμας που εξάγει αποτελέσματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας π.χ. αναφορές, στατιστικά αποτελέσματα κ.α.
Ευζωνική σύνδεση (εάν το επιθυμεί ο δικαιούχος)
Ηλεκτρονικός υπολογιστής
Η εκπαίδευση των γονέων από τον καθηγητή μπορεί να προγραμματιστεί κατά την διάρκεια του προγράμματος τις ώρες και ημέρες που θα συμφωνηθούν όποτε κρίνεται σωστό από τον εκπαιδευτικό φορέα. Δεν είναι απαραίτητο να γίνουν σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή δηλαδή κατά την έναρξη ή τη λήξη του προγράμματος ούτε είναι απαραίτητο να γίνουν όλες οι ώρες μαζί.
Οι καθηγητές θα πρέπει να τηρούν τις ίδιες προδιαγραφές που ισχύουν και για την πρόσληψή τους στο δημόσιο ως καθηγητές πληροφορικής ή να είναι τριτοετής φοιτητές σε τμήματα πληροφορικής.
Για την σωστή λειτουργία του συγκεκριμένου προγράμματος οι εκπαιδευτικοί φορείς θα πρέπει να λειτουργήσουν Help Desk για τουλάχιστον 12 ώρες, που θα εξυπηρετεί του γονείς – δικαιούχους του προγράμματος.
Επιδότηση :
Οι γονείς – δικαιούχοι του προγράμματος δεν έχουν καμία οικονομική επιβάρυνση (Δεν πληρώνουν τίποτα).
Οι γονείς – δικαιούχοι επιδοτούνται ως εξής :
Για την εκπαίδευση :
Α. σε μεγάλες πόλεις, πρωτεύουσες νομών
Β. σε δήμους που έχουν κάτω από 20,000 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή 2001.
Για την πιστοποίηση :
200€
Όσοι από τους γονείς επιθυμούν να πιστοποιηθούν, θα πρέπει να τους δίνετε η δυνατότητα από τους εκπαιδευτικούς φορείς να αποκτήσουν πιστοποιητικό τουλάχιστον 3 θεματικών ενοτήτων από φορείς εγκεκριμένους από τον ΟΕΕΚ. Στην περίπτωση αυτή ο εκπαιδευτικός φορέας που θα προσκομίσει στα δικαιολογητικά αποπληρωμής πιστοποιητικό ή βεβαίωση του φορέα πιστοποίησης τότε θα επιδοτείται επιπλέον με 200€.
Για τη σύνδεση :
40€
Ο φορέας εκπαίδευσης δεν είναι υποχρεωμένος στην προσφορά του να συμπεριλάβει παροχή ευρυζωνικής σύνδεσης προς το δικαιούχο. Εάν το επιθυμεί τότε θα πρέπει να αναφέρει τον ή τους παρόχους με τους οποίους συνεργάζεται στην προσφορά του, τη διάρκεια σύνδεση (τουλάχιστον 2 μηνών), ενώ στα δικαιολογητικά αποπληρωμής θα πρέπει να αποδεικνύει μέσω βεβαίωσης του παρόχου ότι η νέα σύνδεση προς το γονέα – δικαιούχο έχει γίνει στο διάστημα της λειτουργίας του συγκεκριμένου προγράμματος. Ο εκπαιδευτικό φορέας για τις νέες συνδέσεις θα επιδοτείται επιπλέον με 40€
Ημερομηνίες του προγράμματος
1/9 έως 10/9
Υποβολή εκπαιδευτικών
15/9 έως 15/11
Εγγραφή γονέων
30/11
Τέλος Εκπαιδεύσεων
1/12
Υποβολή Δικαιολογητικών
31/12
Αποπληρωμή
Η δημιουργία Master Account και η υποβολή των εκπαιδευτικών πακέτων θα γίνεται από την 1η Σεπτεμβρίου στην ιστοσελίδα www.eparents.gr. Εκεί θα υπάρχουν και οι γενικές οδηγίες για την υλοποίηση του προγράμματος.
Οι γονείς – δικαιούχοι θα μπορούν να ενημερώνονται για τα εκπαιδευτικά πακέτα του κάθε φορέα εκπαίδευσης στην ιστοσελίδα www.goneis.gr, η οποία θα λειτουργήσει στα μέσα Σεπτεμβρίου.
Για οποιαδήποτε διευκρίνιση μπορείτε να καλείτε τον Σύμβουλο Ανάπτυξης της περιοχής σας.
Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008
Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008
Το δύσκολο ξεκίνημα στο σχολείο
Αυτές τις μέρες το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς είναι γεγονός. Σχολικά στους δρόμους, σχετική αναστάτωση στις οικογένειες, γονείς που αγωνιούν ειδικά όταν έχουν «πρωτάκια», του Δημοτικού ή του νηπιαγωγείου.
Απ’ τη μια βέβαια είναι κατανοητό. Η στιγμή που το παιδί ξεκινάει το σχολείο ισοδυναμεί με ένα δεύτερο απογαλακτισμό. Είναι το δεύτερο καίριο βήμα προς την ανεξαρτησία του και ως εκ τούτου είναι δύσκολο τόσο για το ίδιο όσο και για τους γονείς.
Από την άλλη, αυτή η εκ των προτέρων γονεϊκή αγωνία για το «πώς θα τα πάει το παιδί» είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες άγχους που δυσκολεύουν την προσαρμογή του παιδιού. Τα παιδιά, σ’ αυτή την ηλικία ακόμη, για να το πούμε με απλά λόγια, ψηλαφούν τον κόσμο αποκωδικοποιώντας και αφομοιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα των γονιών τους. Το άγχος της μαμάς ή του μπαμπά για το σχολείο προετοιμάζει το παιδί για κάτι που προμηνύεται δύσκολο, «αιχμηρό», απειλητικό.
Περιορίζοντας τις ανησυχίες μας
Πριν απ’ όλα τα άλλα λοιπόν, τις κουβέντες με το παιδί, τα ενθαρρυντικά λόγια που καλό είναι να ειπωθούν, την επιλογή του «καλύτερου» σχολείου, είναι πολύ ωφέλιμο να κάνουμε εμείς οι ίδιοι μια «ανασκόπηση» των συναισθημάτων μας σε σχέση με το σχολείο.
Πόσο ανησυχούμε για το πώς θα τα πάει το παιδί μας, πόσες δυσκολίες βλέπουμε που μπορεί να το εμποδίσουν («φοβάμαι γιατί βλέπω πόσο δυσκολεύεται να πειθαρχήσει» «είναι σαν εμένα, δεν του αρέσει η πίεση, πώς θα αντεπεξέλθει» και άλλα παρόμοια) και στη συνέχεια κατά πόσο οι ανησυχίες αυτές έχουν πράγματι να κάνουν με το παιδί και κατά πόσο με τα δικά μας βιώματα, τους δικούς μας γονείς, τα δικά μας προβλήματα στο σχολείο; Μια τέτοια ανασκόπηση μπορεί να μην εξαφανίσει τις ανησυχίες μας αλλά τουλάχιστον μπορεί να μας βοηθήσει να τις κρατήσουμε «υπό περιορισμό».
Η στοιχειώδης εμπιστοσύνη
Το παιδί μας μπορεί να μας μοιάζει σε πολλά αλλά είναι παρόλα αυτά ένας άλλος άνθρωπος, με διαφορετική προσωπικότητα και ως εκ τούτου θα συναντήσει τις δικές του δυσκολίες και θα έχει τους δικούς του τρόπους να τις αντιμετωπίσει και τα δικά του δυνατά σημεία. Θα χρειαστεί σίγουρα τη στήριξή μας αλλά όχι οπωσδήποτε εκεί που νομίζουμε εμείς.
Για καλό ξεκίνημα αλλά και καλή συνέχεια στο σχολείο η βασικότερη προϋπόθεση είναι στοιχειώδης εμπιστοσύνη στο παιδί και ανοιχτά αυτιά, για να μπορούμε να ακούμε τις δικές του δυσκολίες, αν και όταν προκύψουν, και όχι τον απόηχο των δικών μας φόβων…
Οι τρεις άξονες της επιτυχίας
Για να βοηθήσετε το παιδί σας να βρει τη θέση του και να εξοικειωθεί με το καινούργιο του περιβάλλον προσέξτε τα εξής:
Η προσαρμογή στο σχολείο απαιτεί πρόγραμμα:Αν μέχρι τώρα δεν υπήρχε, με την έναρξη του σχολείου χρειάζεται και στο σπίτι να μπει ένα πρόγραμμα για τα παιδιά. Το πρωινό ξύπνημα, οι ώρες μελέτης, ξεκούρασης-παιχνιδιού, τηλεόρασης-υπολογιστή και οπωσδήποτε ο ύπνος πρέπει να τηρούνται με αρκετή συνέπεια και αν χρειαστεί, αυστηρότητα. Παρατηρείστε λίγο τους ρυθμούς του παιδιού και σε συνεννόηση με το δάσκαλο-τη δασκάλα, καθορίστε πόση ώρα πρέπει να αφιερώνει στη μελέτη. Παιδιά του νηπιαγωγείου και των πρώτων τάξεων του Δημοτικού δεν νοείται να ασχολούνται επί τρεις και τέσσερις ώρες με τα μαθήματα, να έχουν τηλεόραση ή υπολογιστή στο δωμάτιο τους ή να πηγαίνουν για ύπνο στις 11 και στις 12!
Κρατήστε μία στάση που αποτρέπει την δημιουργία «μετώπων»:Η σχέση που θα δημιουργήσει το παιδί με τη δασκάλα ή το δάσκαλο του είναι πρωταρχικής σημασίας για να έχει καλή προσαρμογή στο σχολείο. Γι’ αυτό τηρείστε ουδέτερη (προσοχή, όχι αδιάφορη!) στάση. Αν έχετε αντιρρήσεις με τακτικές του δασκάλου (της δασκάλας) είναι προτιμότερο να συγκρατηθείτε για να διαπιστώσετε αν είναι πράγματι τόσο απαράδεκτες και σ’ αυτή την περίπτωση αναζητείστε τον ίδιο(την ίδια) και συζητείστε μαζί του(της) αντί να δείχνετε στο παιδί τη δυσαρέσκεια ή ακόμη χειρότερα την αντιπάθεια σας γι’ αυτόν(η). Αντιστρόφως ισχύει ότι δεν βοηθάει το παιδί να «ξεπετάτε» κάθε του παράπονο με ένα «κάτι θα έκανες κι εσύ!». Προσπαθήστε καταρχήν να το ακούσετε (το αργότερο όταν τα παιδιά πάνε σχολείο έχει έρθει η στιγμή να μάθουμε να τα ακούμε) χωρίς να πρέπει να πάρετε θέση ή να δώσετε λύση. Είναι αξιοθαύμαστο το πόσο μπορεί να καταλαγιάσει ένα παράπονο επειδή κάποιος κάθισε και το άκουσε!
Το σχολείο είναι πρωτίστως υπόθεση του παιδιού και γι’ αυτό πρέπει να το βοηθήσετε να αναπτύξει αυτονομία:Όσο κι αν είναι πιο εύκολο και πιο βολικό, δεν βοηθάτε το παιδί φτιάχνοντας του την τσάντα, παίρνοντας καθημερινά τηλέφωνα για να σας πουν τα μαθήματα επειδή δεν πρόσεχε ή λύνοντας του τις ασκήσεις. Αν ζητάει τη βοήθεια σας αναζητείστε μαζί του τρόπους που θα το βοηθήσουν να τα κάνει όλα αυτά μόνο του. Δείξτε του έναν καλό τρόπο να τακτοποιεί την τσάντα, πάρτε του ένα μπλοκάκι να σημειώνει τα μαθήματα, επιμείνετε στο να κάνει όλα τα μαθήματα μόνο του, έστω κι αν καμιά φορά δεν προλαβαίνει να τα τελειώσει. Υπενθυμίστε του ξανά και ξανά ότι στο σχολείο δεν πάει για να τα κάνει όλα τέλεια αλλά για να μάθει πράγματα που δεν ξέρει.
Καλή χρονιά!
Της Λουίζας Βογιατζή (www.in.gr)
Απ’ τη μια βέβαια είναι κατανοητό. Η στιγμή που το παιδί ξεκινάει το σχολείο ισοδυναμεί με ένα δεύτερο απογαλακτισμό. Είναι το δεύτερο καίριο βήμα προς την ανεξαρτησία του και ως εκ τούτου είναι δύσκολο τόσο για το ίδιο όσο και για τους γονείς.
Από την άλλη, αυτή η εκ των προτέρων γονεϊκή αγωνία για το «πώς θα τα πάει το παιδί» είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες άγχους που δυσκολεύουν την προσαρμογή του παιδιού. Τα παιδιά, σ’ αυτή την ηλικία ακόμη, για να το πούμε με απλά λόγια, ψηλαφούν τον κόσμο αποκωδικοποιώντας και αφομοιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα των γονιών τους. Το άγχος της μαμάς ή του μπαμπά για το σχολείο προετοιμάζει το παιδί για κάτι που προμηνύεται δύσκολο, «αιχμηρό», απειλητικό.
Περιορίζοντας τις ανησυχίες μας
Πριν απ’ όλα τα άλλα λοιπόν, τις κουβέντες με το παιδί, τα ενθαρρυντικά λόγια που καλό είναι να ειπωθούν, την επιλογή του «καλύτερου» σχολείου, είναι πολύ ωφέλιμο να κάνουμε εμείς οι ίδιοι μια «ανασκόπηση» των συναισθημάτων μας σε σχέση με το σχολείο.
Πόσο ανησυχούμε για το πώς θα τα πάει το παιδί μας, πόσες δυσκολίες βλέπουμε που μπορεί να το εμποδίσουν («φοβάμαι γιατί βλέπω πόσο δυσκολεύεται να πειθαρχήσει» «είναι σαν εμένα, δεν του αρέσει η πίεση, πώς θα αντεπεξέλθει» και άλλα παρόμοια) και στη συνέχεια κατά πόσο οι ανησυχίες αυτές έχουν πράγματι να κάνουν με το παιδί και κατά πόσο με τα δικά μας βιώματα, τους δικούς μας γονείς, τα δικά μας προβλήματα στο σχολείο; Μια τέτοια ανασκόπηση μπορεί να μην εξαφανίσει τις ανησυχίες μας αλλά τουλάχιστον μπορεί να μας βοηθήσει να τις κρατήσουμε «υπό περιορισμό».
Η στοιχειώδης εμπιστοσύνη
Το παιδί μας μπορεί να μας μοιάζει σε πολλά αλλά είναι παρόλα αυτά ένας άλλος άνθρωπος, με διαφορετική προσωπικότητα και ως εκ τούτου θα συναντήσει τις δικές του δυσκολίες και θα έχει τους δικούς του τρόπους να τις αντιμετωπίσει και τα δικά του δυνατά σημεία. Θα χρειαστεί σίγουρα τη στήριξή μας αλλά όχι οπωσδήποτε εκεί που νομίζουμε εμείς.
Για καλό ξεκίνημα αλλά και καλή συνέχεια στο σχολείο η βασικότερη προϋπόθεση είναι στοιχειώδης εμπιστοσύνη στο παιδί και ανοιχτά αυτιά, για να μπορούμε να ακούμε τις δικές του δυσκολίες, αν και όταν προκύψουν, και όχι τον απόηχο των δικών μας φόβων…
Οι τρεις άξονες της επιτυχίας
Για να βοηθήσετε το παιδί σας να βρει τη θέση του και να εξοικειωθεί με το καινούργιο του περιβάλλον προσέξτε τα εξής:
Η προσαρμογή στο σχολείο απαιτεί πρόγραμμα:Αν μέχρι τώρα δεν υπήρχε, με την έναρξη του σχολείου χρειάζεται και στο σπίτι να μπει ένα πρόγραμμα για τα παιδιά. Το πρωινό ξύπνημα, οι ώρες μελέτης, ξεκούρασης-παιχνιδιού, τηλεόρασης-υπολογιστή και οπωσδήποτε ο ύπνος πρέπει να τηρούνται με αρκετή συνέπεια και αν χρειαστεί, αυστηρότητα. Παρατηρείστε λίγο τους ρυθμούς του παιδιού και σε συνεννόηση με το δάσκαλο-τη δασκάλα, καθορίστε πόση ώρα πρέπει να αφιερώνει στη μελέτη. Παιδιά του νηπιαγωγείου και των πρώτων τάξεων του Δημοτικού δεν νοείται να ασχολούνται επί τρεις και τέσσερις ώρες με τα μαθήματα, να έχουν τηλεόραση ή υπολογιστή στο δωμάτιο τους ή να πηγαίνουν για ύπνο στις 11 και στις 12!
Κρατήστε μία στάση που αποτρέπει την δημιουργία «μετώπων»:Η σχέση που θα δημιουργήσει το παιδί με τη δασκάλα ή το δάσκαλο του είναι πρωταρχικής σημασίας για να έχει καλή προσαρμογή στο σχολείο. Γι’ αυτό τηρείστε ουδέτερη (προσοχή, όχι αδιάφορη!) στάση. Αν έχετε αντιρρήσεις με τακτικές του δασκάλου (της δασκάλας) είναι προτιμότερο να συγκρατηθείτε για να διαπιστώσετε αν είναι πράγματι τόσο απαράδεκτες και σ’ αυτή την περίπτωση αναζητείστε τον ίδιο(την ίδια) και συζητείστε μαζί του(της) αντί να δείχνετε στο παιδί τη δυσαρέσκεια ή ακόμη χειρότερα την αντιπάθεια σας γι’ αυτόν(η). Αντιστρόφως ισχύει ότι δεν βοηθάει το παιδί να «ξεπετάτε» κάθε του παράπονο με ένα «κάτι θα έκανες κι εσύ!». Προσπαθήστε καταρχήν να το ακούσετε (το αργότερο όταν τα παιδιά πάνε σχολείο έχει έρθει η στιγμή να μάθουμε να τα ακούμε) χωρίς να πρέπει να πάρετε θέση ή να δώσετε λύση. Είναι αξιοθαύμαστο το πόσο μπορεί να καταλαγιάσει ένα παράπονο επειδή κάποιος κάθισε και το άκουσε!
Το σχολείο είναι πρωτίστως υπόθεση του παιδιού και γι’ αυτό πρέπει να το βοηθήσετε να αναπτύξει αυτονομία:Όσο κι αν είναι πιο εύκολο και πιο βολικό, δεν βοηθάτε το παιδί φτιάχνοντας του την τσάντα, παίρνοντας καθημερινά τηλέφωνα για να σας πουν τα μαθήματα επειδή δεν πρόσεχε ή λύνοντας του τις ασκήσεις. Αν ζητάει τη βοήθεια σας αναζητείστε μαζί του τρόπους που θα το βοηθήσουν να τα κάνει όλα αυτά μόνο του. Δείξτε του έναν καλό τρόπο να τακτοποιεί την τσάντα, πάρτε του ένα μπλοκάκι να σημειώνει τα μαθήματα, επιμείνετε στο να κάνει όλα τα μαθήματα μόνο του, έστω κι αν καμιά φορά δεν προλαβαίνει να τα τελειώσει. Υπενθυμίστε του ξανά και ξανά ότι στο σχολείο δεν πάει για να τα κάνει όλα τέλεια αλλά για να μάθει πράγματα που δεν ξέρει.
Καλή χρονιά!
Της Λουίζας Βογιατζή (www.in.gr)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)